Naar de Pyreneeën en terug
19 mei 2018 - Saint-Vaast-de-Longmont, Frankrijk
Vandaag 19 mei heb ik weer een rust dag, dus maar weer een paar leuke anekdotes over mijn reis.
Allereerst neem ik aan dat het voor iedereen duidelijk is dat een mens op zo een reis vrrij regelmatig wild moet plassen, daar ontkom je niet aan, het is niet mijn hobby maar soms kan het niet anders. Zo ook die ene keer toen het echt nodig was en ik op een toch wel redelijk regelmatige bereden weg geen geschikte plek kon vinden, deze situatie was al enkele kilometers gaande en toen ik de indruk kreeg dat het iets rustiger was kwa verkeer, besloot ik her er op te wagen en nam ik niet goed de tijd om te kijken waar ik door mijn knieën zou gaan, het gevolg was dat ik met een bil vol in de brandnetels terecht kwam, de nood was zo hoog dat ik maar door heb gezet, met als gevolg een branderige plek die de rest van de dag niet fijn aanvoelde.
Twee dagen geleden besloot ik om ern overnachting te doen als zogenaamde pelgrim in een Abdij, de Abdij van Ourscamp .(ten slotte fiets ik de Pelgrimstocht naar Santiago voor twee derde). Het gebouw zag er veel belovend uit en ik heb telefonisch afgesproken dat ik er tussen 17 en 18 uur zou zijn en dat ik tevens ook de maaltijd daar zou nuttigen.
Ik had mijn aankomst tijd goed berekend en kwam om 17.30 aan bij de Abdij, de Hotelier broeder was niet aanwezig dus belde ik hem op zoals afgesproken. Hij vertelde mij dat ik na de mis mijn kamer zou krijgen. Ik vond dat natuurlijk prima, niet wetende hoe laat de mis zou zijn.
Toen er om 19 uur een zeer gestresste broeder naar mij toe kwam rennen, (geen gezicht in zo'n rok) nam ik aan dat ik mijn kamer eindelijk zou krijgen. Dat bleek niet zo te zijn, ik moest mee naar de mis, dus ik moest hem volgen, in mijn fiets kleding, drie trappen op, (de kapel was op de bovenste verdieping ingericht), ik moest een boekje pakken beval de broeder en ik moest mee zingen, dus deed ik dat.
Na de mis zou ik mijn kamer krijgen, dus ik naar beneden en mijn tassen van mijn fiets gehaald om ze naar mijn kamer te brengen, ik had ondertussen begrepen dat die ergens op de begrane grond van het bijgebouw was.
Dezelfde gestresste broeder riep mij, vanaf de deur van het hoofdgebouw om naar hem toe te komen, ik gaf aan dat ik mijn spullen eerst veilig wilde stellen, maar dat vond hij niet nodig, dat kwam later wel, nu moest er gegeten worden en vooral eerst gebeden worden voor het eten. Toch maar even mijn tas met de meest belangrijke zaken mee en eten dan maar.
Na het eten was er geen broeder meer te bekennen en ik had nog geen kamer, het was ondertussen 21 uur, opnieuw de broeder bellen dus. Ik kreeg een antwoord apparaat dat ik een mailtje kon sturen, hahaha.
Uitendelijk ben ik maar een paar deuren open gaan trekken en vond vlakbij een soort bezemkast met 2 bedden een WC en een douche, dit moest het wel zijn, dus ik heb mij daar geïnstalleerd. Het normale bed dat daar stond was zo slecht dat ik besloot om op een klein rotanbedje te gaan slapen, dat viel uiteindelijk reuze mee. De deur van deze bezemkast kamer kon niet dicht, helemaal niet, hij viel gewoon weer op een kiertje open, dus met een van de aanwezige bezems de boel klem gezet. De volgende ochtend werd ik gelukkig niet voor de mis geroepen ondanks dat ik om 6.30 wel wakker werd van de klokken, kon ik om 8 uur aansluiten bij het ontbijt.
Het hele grapje moest uiteindelijk ook nog 37 euro kosten, dat is toch van de zotte.
Voorlopig geen abdij of andere pelgrim onderkomen voor mij, geef mij maar Air bnb of mijn eigen tent dan maar.
Een ander verhaal met pijnlijke afloop is nog maar heel kort geleden, namelijk gisteren. Ik ben gisteren op tijd op mijn adres terecht gekomen en heb mijzelf rustig geinstalleerd op mijn zolderkamer. Nu ben ik niet gewend op zolder te leven en ook hier, zoals op de meeste zolders loopt het plafon schuin naar beneden en om het geheel te ondersteunen zijn er balken aangebracht. Ik had even lekker op mijn bed gelegen en wilde opstaan, maar was vergeten dat de balken nogal laag zijn, ik kwam dus overeind en lag meteen weer op mijn bed, het hele huis trilde ervan en ik heb een flinke bult op mijn hoofd, ik hoop dat mijn helm morgen nog past.
Verder kan ik melden dat nu op 75km van Parijs ben, dat ik door prachtige bossen en op mooie kleine wegen die steigen en dalen rij, alles gaat nog steeds naar wens, het weer is heerlijk, dus het is genieten met een grote G.
Na 12 dagen fietsen kom ik op een totaal van 612 km, nog steeds goed kwa gemiddelde per dag.
Gisteren heb ik contact met een Franse ex-collega gehad via Whatsapp en heb maandag avond met hem afgesproken, ik kan dan in zijn huis slapen, maar daardoor heb ik besloten niet door Parijs te rijden, maar via zijn huis door te steken ten oosten van Parijs. Ik vind het erg leuk om hem weer te zien dus dat heb ik er wel voor over.
Ik pak dan in Estampes de St Jacob route naar Orleans weer op.
Tot zover deze update.
Allereerst neem ik aan dat het voor iedereen duidelijk is dat een mens op zo een reis vrrij regelmatig wild moet plassen, daar ontkom je niet aan, het is niet mijn hobby maar soms kan het niet anders. Zo ook die ene keer toen het echt nodig was en ik op een toch wel redelijk regelmatige bereden weg geen geschikte plek kon vinden, deze situatie was al enkele kilometers gaande en toen ik de indruk kreeg dat het iets rustiger was kwa verkeer, besloot ik her er op te wagen en nam ik niet goed de tijd om te kijken waar ik door mijn knieën zou gaan, het gevolg was dat ik met een bil vol in de brandnetels terecht kwam, de nood was zo hoog dat ik maar door heb gezet, met als gevolg een branderige plek die de rest van de dag niet fijn aanvoelde.
Twee dagen geleden besloot ik om ern overnachting te doen als zogenaamde pelgrim in een Abdij, de Abdij van Ourscamp .(ten slotte fiets ik de Pelgrimstocht naar Santiago voor twee derde). Het gebouw zag er veel belovend uit en ik heb telefonisch afgesproken dat ik er tussen 17 en 18 uur zou zijn en dat ik tevens ook de maaltijd daar zou nuttigen.
Ik had mijn aankomst tijd goed berekend en kwam om 17.30 aan bij de Abdij, de Hotelier broeder was niet aanwezig dus belde ik hem op zoals afgesproken. Hij vertelde mij dat ik na de mis mijn kamer zou krijgen. Ik vond dat natuurlijk prima, niet wetende hoe laat de mis zou zijn.
Toen er om 19 uur een zeer gestresste broeder naar mij toe kwam rennen, (geen gezicht in zo'n rok) nam ik aan dat ik mijn kamer eindelijk zou krijgen. Dat bleek niet zo te zijn, ik moest mee naar de mis, dus ik moest hem volgen, in mijn fiets kleding, drie trappen op, (de kapel was op de bovenste verdieping ingericht), ik moest een boekje pakken beval de broeder en ik moest mee zingen, dus deed ik dat.
Na de mis zou ik mijn kamer krijgen, dus ik naar beneden en mijn tassen van mijn fiets gehaald om ze naar mijn kamer te brengen, ik had ondertussen begrepen dat die ergens op de begrane grond van het bijgebouw was.
Dezelfde gestresste broeder riep mij, vanaf de deur van het hoofdgebouw om naar hem toe te komen, ik gaf aan dat ik mijn spullen eerst veilig wilde stellen, maar dat vond hij niet nodig, dat kwam later wel, nu moest er gegeten worden en vooral eerst gebeden worden voor het eten. Toch maar even mijn tas met de meest belangrijke zaken mee en eten dan maar.
Na het eten was er geen broeder meer te bekennen en ik had nog geen kamer, het was ondertussen 21 uur, opnieuw de broeder bellen dus. Ik kreeg een antwoord apparaat dat ik een mailtje kon sturen, hahaha.
Uitendelijk ben ik maar een paar deuren open gaan trekken en vond vlakbij een soort bezemkast met 2 bedden een WC en een douche, dit moest het wel zijn, dus ik heb mij daar geïnstalleerd. Het normale bed dat daar stond was zo slecht dat ik besloot om op een klein rotanbedje te gaan slapen, dat viel uiteindelijk reuze mee. De deur van deze bezemkast kamer kon niet dicht, helemaal niet, hij viel gewoon weer op een kiertje open, dus met een van de aanwezige bezems de boel klem gezet. De volgende ochtend werd ik gelukkig niet voor de mis geroepen ondanks dat ik om 6.30 wel wakker werd van de klokken, kon ik om 8 uur aansluiten bij het ontbijt.
Het hele grapje moest uiteindelijk ook nog 37 euro kosten, dat is toch van de zotte.
Voorlopig geen abdij of andere pelgrim onderkomen voor mij, geef mij maar Air bnb of mijn eigen tent dan maar.
Een ander verhaal met pijnlijke afloop is nog maar heel kort geleden, namelijk gisteren. Ik ben gisteren op tijd op mijn adres terecht gekomen en heb mijzelf rustig geinstalleerd op mijn zolderkamer. Nu ben ik niet gewend op zolder te leven en ook hier, zoals op de meeste zolders loopt het plafon schuin naar beneden en om het geheel te ondersteunen zijn er balken aangebracht. Ik had even lekker op mijn bed gelegen en wilde opstaan, maar was vergeten dat de balken nogal laag zijn, ik kwam dus overeind en lag meteen weer op mijn bed, het hele huis trilde ervan en ik heb een flinke bult op mijn hoofd, ik hoop dat mijn helm morgen nog past.
Verder kan ik melden dat nu op 75km van Parijs ben, dat ik door prachtige bossen en op mooie kleine wegen die steigen en dalen rij, alles gaat nog steeds naar wens, het weer is heerlijk, dus het is genieten met een grote G.
Na 12 dagen fietsen kom ik op een totaal van 612 km, nog steeds goed kwa gemiddelde per dag.
Gisteren heb ik contact met een Franse ex-collega gehad via Whatsapp en heb maandag avond met hem afgesproken, ik kan dan in zijn huis slapen, maar daardoor heb ik besloten niet door Parijs te rijden, maar via zijn huis door te steken ten oosten van Parijs. Ik vind het erg leuk om hem weer te zien dus dat heb ik er wel voor over.
Ik pak dan in Estampes de St Jacob route naar Orleans weer op.
Tot zover deze update.
Brandnetel stop moet ook gebeuren .
Hoop dat niemand je gezien heeft, met tranen in je ogen 😂😂. Maar je gaat lekker verder, fijne tijd bij je ex collega ,dat zijn toch leuke dingen .
Voorspoed, met de km. Goed hoor.
Je oom Barry heeft mij ooit verteld (of wijs gemaakt) dat urine over brandnetelbulten helpt tegen de pijn, maar dat was een beetje lastig in jouw geval...