Naar de Pyreneeën en terug

31 mei, dag 24 en 1166 km verder, ik heb weer een rust dag, niet omdat het moet maar omdat het kan, en omdat er regen was voorspeld voor de hele dag hahaha.
Ondanks dat ik minder dagen heb gefietst heb ik heel veel te vertellen, dus ga er maar voor zitten.
Ik ben nu in Poitiers, en het heeft idd bijna de hele middag geregend, ik heb vandaag een bezoek gebracht aan attractie park Le Futuroscope, een leuk park met veel attarcties in 3D waar je het gevoel hebt werkelijk mee te maken wat je ziet. Een virtuele reis rond de wereld in een lucht ballon was het leuks, als je van reizen houdt natuurlijk. Maar ik ben ook op een reis door de tijd geweest geleid door drie rare konijntjes en heb een mooie illusionisten show gezien, alles lekker binnen en droog dus. Later ben ik nog Poitiers in geweest om wat historische cultuur op te snuiven. Wisten jullie dat Poitiers al in de tijd van de Romeinen bestond? Toen heete het Limonus. Poitiers wordt ook wel eens de stad van de kerken genoemd omdat er zoveel staan. Het is een studenten stad, met name vanwege het enorme Academisch ziekenhuis CHU van Poitiers een soort Groningen dus.
Ik logeer vlakbij dat ziekenhuis in een geweldig Air bnb huis, Caroline die dit huis bezit is een paarden temmer(fluiteraar misschien), ze geeft ook paardrijles en heeft allerlei dieren rond haar huis verzameld waaronder een geit, een gans, 3 kippen kuikens die naar binnen gaan als het onder de 15 graden is en een kat. Haar huis is erg gezellig en de dame ook. Haar puber kinderen lopen ook rond en storen zich nergens aan. Ik ben erg blij dat ik deze plek voor 2 nachten heb geboekt.
Even terug in de tijd.
Zondag 27 mei toen ik op het punt stond om te vertrekken bleek dat mijn powerbank en mijn lader uit het toiletblok waren gestolen. Zoals Ivar zei, "" wat een droeftoeters"", dat woord blijf ik gebruiken, ik vind het een geweldig woord.
De powerbank is erg belangrijk als ik kampeer omdat ik geen stroom neem en ik dan in ieder geval mijn telefoon en Gps elk 2 keer ermee kan laden. Het opladen van de powerbank kan dan eventueel via mijn zonnepanelen en in het toiletgebouw dacht ik...
Dit was dus even een teleurstellend moment, de wereld en de mensen om mij heen leken tot nu toe zo leuk...:-((
Maar goed, 1 droeftoeter maakt nog geen wereld.
Die zelfde dag nog bij de Casino supermarkt in een plaatsje verderop een nieuwe power bank en een stekker gekocht waar ik in ieder geval 1x mijn telefoon mee kan opladen en om de beurt de andere apparaten.
Die dag ondanks de tegenslag waren mijn benen weer goed en heb ik heerlijk langs de Loire naar Tours gefietst waar ik, bij een voor mij bekend adres heb geslapen.
Het was die avond erg drukkend dus ik ben lekker op mijn kamer gebleven en heb heerlijk geslapen.
De volgende dag zou ik ongeveer 45 km fietsen, wat in principe natuurlijk geen probleem is, en dat was het ook niet, het werden er toch weer 52, maar ook dat was een makkie.
Rond 16 uur kwam ik aan op een camping municipal in Saint-Maure-de Touraine waar een super charmante Fransman mij ontving met een handkus en vele leuke verhalen, een daarvan zal ik beschrijven.
Hij ontving een dag eerder een man in een camper van 78 jaar uit Lille en zijn vrouw van dezelfde leeftijd. De vrouw had besloten een paar weken eerder om, voor dat ze te oud zou zijn, toch een keer in haar leven de pelgrims route naar Santiago te lopen vanaf Lille. Dat is toch nog een kleine 2200 km. De vrouw liep 25 km per dag, de man bleef zo veel mogelijk met de camper bij haar in de buurt en zorgde tijdens de tocht en bij aankomst op de camping voor eten en drinken. De vrouw ging direct na aankomst onder de douche en naar bed, ze werd door manlief wakker gemaakt voor avond eten em ging weer slapen. Prachtig verhaal als je dat nog kan en voor elkaar overhebt op die leeftijd.
Terwijl ik gezellig met mijn charmante gastheer zat te keuvelen kwam er een oudere vrouw met bepakte fiets aangelopen, zij storte neer in een stoel en gaf aan dat ze op zoek was naar hulp, haar buitenband was gescheurd en de fietsenmaker in het dorp was gesloten. Wij konden haar niet helpen aan een buitenband maar die lieve schat van de camping zou haar de volgende ochtend met fiets en al naar een fietsenmaker in een ander dorp brengen. Ze bleef dus ook overnachten en werd daarom voor 1 nacht mijn buurvrouw, zij koos alleen voor haar eigen tent maar zette haar fiets wel onder de abri cyclo.
Ik heb voor de zekerheid maar gevraagd hoe oud ze was, het bleek mee te vallen ze was maar 71, ik dacht zeker 80. Ze bleek wel een slechte gezondheid te hebben en wist niet hoe lang ze met lange afstand fietsen nog door kon gaan. Ze was 100 km boven Tours begonnen en ging naar Biarritz, een kleine 700 km dus. Ze gaf aan dat ze niet meer dan 35km per dag kan fietsen, dan is het op, zonder ondersteuning dus en met een minimum aan bagage, ze heeft niets bij zich om te koken, dus heeft ze oplossoep en pakt ze warm water uit de kraan van het washok, dat water is meestal niet eens lauw, bah, ik heb deze keer maar voor haar water gekookt, maar ik vind het knap.
Die avond voor het eerst een abri cyclo geprobeerd, dat is een tent op palen en daar onder een picknick tafel en ruimte om je fiets te zetten zodat die droog staat, super handig, het zou die avond gaan regenen dus dan kon mijn tent droog blijven. Boven in de tent is het de bedoeling dat je je eigen matje en slaapzak gebruikt want de bodem is gewoon gemaakt van houte plankenen die zijn harder dan de aarde, het doek van de tent sluit niet overal goed waardoor het een klein beetje tocht, met andere woorden, ik heb toch liever mijn eigen tentje, weer een ervaring rijker.
Op deze camping stonden ook meerdere campers met Belgisch kenteken, bij de campers hoorde ook 7 fietsers die de St Jacob route aan het fietsen waren voor een goed doel, de fietsen waren uitgerust met trap ondersteuning en ze fietsten dus ook zonder bagage, maar wel 80 tot 100 km per dag. Deze vriendelijke Vlamingen hebben ook nog een Facebook filmpje gemaakt waar mijn buurvrouw en ik zelf ook op worden geïnterviewd, het filmpje heb ik op ook facebook gedeeld. Toch leuk.
Ik heb jullie verteld dat ik een Engeltje op mijn schouder heb zitten, dat is op mijn 22st fiets dag weer gebleken. Sinds zondag verteld Stella, mijn zus die in Frankrijk woont dat er op het Franse weer bericht heel slecht weer wordt voorspeld vanaf zondag middag en daarna eigenlijk elke dag van de week.
Ik hielt er dus rekening mee dat ik mogelijk een aantal buien op mijn hoofd zou krijgen, de ochtend van mijn Cyclo abri ervaring was het prachtig weer, dat viel reuze mee, die dag heb ik heel veel donkere wolken gezien om mij heen, maar boven mijn hoofd bleef de lucht de hele dag blauw, tot ik bij mijn pelgrims opvang adres aankwam waar ik in de ochtend een plekje had geboek om droog te kunnen slapen, op het moment dat ik daar naar binnen ging, gingen de hemel sluizen open. Ongelooflijk toch!!!
Een dag later, woensdag dus, op weg naar Poitiers, lekker gefietst, langs het buiten verblijf van de eerste Bischop van Poitiers gereden, (het mocht wat kosten). Om een uur of 2 ging het toch ook boven mijn hoofd regenen, gelukkig vrij snel een schuil plek gevonden onder een brug en daar een uur gestaan terwijl de plaatselijke jeugd zich onder dezelfde brug verzamelde voor een BBQ met veel bier en luide muziek. Ik vond het niet zo erg, ik ben toch al doof, hihihi.
Daarna dus bij dit geweldig adres aangekomen en de rest weten jullie dus al.
Morgen en de komende 3 dagen is het mooi weer schijnt, dus lekker fietsen richting Angoulême, waarschijnlijk ben ik daar voorbij als ik weer een update geef.

Vergeet niet ook naar de foto's en video's te kijken.