Naar de Pyreneeën en terug

Het is alweer een poosje terug zie ik dat ik een verhaal heb geschreven, ik heb ergens tussendoor een update op facebook geplaatst, maar dat zien jullie niet allemaal natuurlijk. Dus daar gaan we dan, want er is best veel gebeurd na mijn overnachting bij Peter Franken.
6 juni, het weer is nog steeds niet goed, dus een paar korte dagen zijn welkom, mijn knie is nog steeds een beetje pijnlijk maar het wordt niet erger, ik doe het ermee, allemaal fijne tips gekregen om mijn knie goed te verzorgen, bedankt daarvoor.
Onderweg mooie kastelen en dorpen gezien en vastgelegd, bij St Emilion (ja zeker, van de wijn) een heerlijke camping gevonden met zwembad, het weer was gelukkig weer even lekker en de wijn ook natuurlijk.
Langs de druiven ranken fietsend, zwaaien vrolijke mensen naar mij die net onderweg zijn naar hun zuur verdiende lunchpauze na een ochtend hard werken op het land, ik wordt daar ook erg vrolijk van en ondertussen vliegen de kilometers onder mijn wielen door. Als ik op die mooie campingin St Emilion ben, heb ik al 1390 km gefietst en ben ik een maand onderweg.

Ik heb ontdekt dat de St Jacques gites een prima overnachting bied voor weinig geld en omdat het nog rustig is met pelgrims op de weg, slaap ik eigenlijk altijd alleen, zo heb ik dus geregeld dat ik in Moustey ook in een gite zou slapen. Bij aankomst bleek dat het ook mogelijk was om in een Tipi tent te slapen, dat heb ik nog nooit gedaan dus besloot ik mijn gite te ruilen voor de Tipi. Er stonden 2 bedden in de tent, dus heerlijk geslapen.
Op deze leuke plek kwam ik nog 3 pelgrims tegen, Gerda en Henk uit Delfzijl die al sinds eind April onderweg waren vanuit Delfzijl naar Santiago, en nu alweer op de terugweg ze fietsen lekker door zeg maar en Sylvie, een Française die lopend op weg naar Santiago vanaf Tours onderweg is.
Sylvie heeft veel last van haar voeten en is niet heel goed voorbereid, het mooie is dat ze toch steeds mensen tegenkomt die haar graag helpen.
Die avond had ze geen eten kunnen kopen en de kruidenier was een km lopen van de overnachtingsplek, als je pijn hebt aan je voeten en je hebt al 25 km er op zitten is 2 km extra best een opgave. Gelukkig had ik die avond genoeg eten gemaakt omdat met Sylvie te kunnen delen.
Tijdens het eten bleek dat ze haar telefoon niet meer kon opladen, Henk heeft van alles geprobeerd, maar zonder succes, Sylvie was dus alleen onderweg zonder telefoon.
Ze vertelde ook dat ze een paar dagen eerder door een man gevolgd werd, deze man was ook een Pelgrim die te voet de route liep, maar hij bleef maar achter haar aan lopen en stopte steeds waar zij ook stopte, ze vond het wel een beetje eng. De dag voor dat ik haar ontmoette was hij ineens verdwenen en werd ze gebeld door de politie die vertelde dat ze de man hadden aangehouden na een melding van een andere pelgrim.
Al met al, wel een spannend verhaal.
Sylvie vertrok heel vroeg de volgende ochtend en onderweg ben ik haar voorbij gereden, dat was toevallig omdat zij een afslag had gemist en daardoor op de fiets route zat ipv de wandel route.
Na een tijdje kletsen bleek dat zij een dag na mij in een gite zou slapen waar ik 2 nachten zou blijven ivm mijn rustdag. We spraken af elkaar in Onesse-Laharie dus weer te ontmoeten.
Toen ik bij deze gite aankwam werd ik ontvangen door de Franse versie van Ma Flodder, kompleet met baard en sigaret. Bij deze dame was ook een man aanwezig, die goed in het plaatje paste. (Zie foto's). Haar naam was Rosie en ze noemde hem Hercules maar hij hete eigenlijk Denis.
De herberg waar ik binnenstapte was een enorme bende en ik begon te twijfelen of ik daar 2 nachten wel zou blijven, ik had de keuze uit een kamer in de herberg voor 50 euro, of een slaapplaats in de gite voor 18 euro, aangezien een kamer in het huis van Ma Flodder mij niet erg prettig leek, nam ik een bed in de gite. Dit bleek een prima keuze.
De gite was redelijk schoon en er was nog maar een gast terwijl er 2 kamers waren, dus weer een kamer alleen.
De jongeman, Tariq, was ook te voet op weg naar Santiago en hij vertelde mij dat hij 3 dagen eerder Sylvie was tegengekomen en ook de man die haar volgde. Omdat de man zich erg raar gedroeg en vreemde seksistisch opmerkingen maakte over Sylvie, heeft hij uiteindelijk de politie gebeld.
Achteraf bleek dat de man door de politie weer op de weg naar Santiago is gezet, maar een paar dagen verder lopen, zodat hij Sylvie niet zou kunnen inhalen, maar hij kon natuurlijk wel op haar wachten. Waarschijnlijk ben ik hem die dag wel voorbij gefietst.
Die avond heb ik niet in de herberg gegeten, het was in mijn ogen een te groot risico op voedselvergiftiging. Tariq at daar wel, hij is niet ziek geworden en hij vertelde dat hij erg lekker had gegeten. Ik heb bij de herberg met hem wel een biertje gedronken en erg gelachen om het bijzondere stel.
De volgende dag kwam Sylvie idd aangestrompeld en hebben we in de herberg gegeten, samen met een moeder en zoon die al 7 jaar, elke jaar een week lang een stukje van de route lopen. We hebben die avond zo gelachen om de manier waarop de eigenaresse en de knecht met elkaar omgingen, het was echt een komisch duo, naast het feit dat ze erg grappig waren, bleken ze ook nog eens erg aardig en begaan want Hercule besloot zijn telefoon aan Sylvie te geven zodat ze in ieder geval haar kinderen kon bereiken en ze iemand kon bellen als ze hulp nodig had.
Ik besloot vandaag een korte rit te maken en te wachten tot de middag om de buien te ontlopen, dat is goed gelukt.
Ik ben nu bijna bij de kust en als het goed gaat ben ik over 2 dagen op het meest zuidelijke punt van mijn tocht aan de voet van de Pyreneeën.
Ik zal dan weer een korte update geven met wat getallen die er toe doen.